ائمه هدی (ع) لَیْلَهُ الْقَدْرِ را در یکی از شبهای دهه آخر ماه رمضان مستَتر دانسته اند
بعد ۵۰ سال زندگی ، درکِ من از لیالی قدر چنین شد که هیچ شبی به خودی خود ، قدر ندارد ، جز اینکه ما به جهت سبکی روح و پرواز درون و سفر دل در یکی از شبهای عمر خود ، به درجه ای رسیده باشیم که آن شب را اصطلاحا لَیْلَهُ الْقَدْر می گویند ، لذا لَیْلَهُ الْقَدْرِ ، برای توصیف یک شب به کار نمی رود بلکه در توصیف حالتی از منزلت ماست که در آن شب ، حاصل می آید.
اگر این نگاه از لَیْلَهُ الْقَدْر را مطابق واقع بدانیم، پس هر کسی ، لَیْلَهُ الْقَدْری مخصوصِ به خود خواهد داشت و برای هر مومنی ، یکی از شبهای رمضان، حسب تلاش های روحانی وی ، لَیْلَهُ الْقَدْر خواهد بود.
آری هیچ کس به مقام قدر ، دست نخواهد یافت ، مگر به سحرخیزی مقبول ، ریاضت انتخابی و تحمل اختیاری گشنگی و تشنگی و همچنین خلوت گزینی از اغیار در فکر و عمل که دشوارترین انتخاب است
بزرگان فقه می گویند سفر در (۲۰) روز اول ماه رمضان کراهت دارد، اما پس از آن بلااشکال است
این نظریه فقهی مرا بر آن می دارد که رسیدن به لَیْلَهُ الْقَدْرِ ، حداقل (۲۰) شبانه روز ، تهجد تام و سحرخیزیِ پیوسته و بی وقفه لازم دارد.
با این فهم از لَیْلَهُ الْقَدْرِ ، شاید بهتر بتوان به اهمیت آیه شریفه “وَمَا أَدْرَاکَ مَا لَیْلَهُ الْقَدْرِ” دست یافت که؛
اولا این شب ، عظیم است و ثانیا به قدرِ عظمتِ حالِ روحانی تو ، عظیم و عظیم تر می شود و با رشد و بالندگی روحیِ تو رابطه ای دیالوگ و دوطرفه دارد و هرچه تو در عرصه معنا ، بالنده تر بشوی ، لَیْلَهُ الْقَدْرِ تو عظیم تر می شود و مخلص کلام اینکه؛ این تو هستی که می توانی بر بزرگی و عظمت لَیْلَهُ الْقَدْرِ مخصوص به خود ، بیفزایی و به آن، عظمت ویژه ببخشی و یا فقط به اندازه کوچکتری از عظمت و منزلت خود ، قناعت کنی
شاید به همین دلیل بود که وجودِ مقدسِ نیّرِاَعظَم و پیامبرِ رحمت (ص) ، پس از (۲۰) روز روزه داری پبوسته و مدام ، دهه سوم ماه مبارک رمضان را تماماً در مسجد شریف نبوی ، معتکف شده و در گوشهای از مسجد ، سریری از شاخ و برگ نخل ، اختیار فرموده و در این لیالی دهگانه به تهجد تام می پرداختند و این ده شبانه روز ، جز مسجد ، مقبول حضرتشان نبود.
و نیز همه ما توجه داریم که در پسِ عمل و تقریر رسول الله(ص) دلیل و علتی هست که راهنمایِ روشنِ بشریت است.
و شاید به همین خاطر ائمه هدی (ع) لَیْلَهُ الْقَدْرِ را در یکی از شبهای دهه آخر ماه رمضان مستَتر دانسته اند
بنابراین؛
هر لحظه ی ماه رمضان را مهم و پله ای از یک نردبان خاص ، برای رسیدن به لَیْلَهُ الْقَدْرِ خود بدانیم و باور کنیم که از این طریق، یکی از شبهای دهه آخر رمضان می تواند “لَیْلَهُ الْقَدْرِ” و “خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ” برای یکایک ما باشد و موجب نقب ما به “سَلَامٌ هِیَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ” گردد.