کاوشگران بین سیاره ای آینده مراقب باشند: باکتری های سوار بر بدن انسان به مریخ نه تنها ممکن است در شرایط سخت سطح سیاره سرخ زنده بمانند، بلکه به طور بالقوه رشد کنند.

به گزارش پایان تیتر به نقل از ساینس نیوز، آزمایش‌های اخیر چهار میکروب رایج بیماری‌زا را در معرض یک محیط شبیه‌سازی شده شبیه مریخ، با کمبود آب، فشار اندک اتمسفر، تشعشعات مرگبار فرابنفش و نمک‌های سمی قرار دادند. محققان در Astrobiology ژانویه گزارش می دهند که این باکتری برای دوره های زمانی مختلف زنده مانده و در برخی موارد حتی در شن های مریخ تقلیدی رشد کرده است.

این یافته ها پیامدهایی برای سلامت فضانوردان و تلاش برای جلوگیری از آلودگی جهان های دیگر دارد (SN: 1/10/18). سامانتا واترز، میکروبیولوژیست در دانشگاه مرسر در آتلانتا، می گوید: آنها همچنین بر این واقعیت تأکید می کنند که “باکتری ها موجودات کوچک انعطاف پذیری هستند که از چیزهای زیادی زنده می مانند، به همین دلیل است که آنها برای میلیاردها سال روی زمین وجود داشته اند.” که در آزمایشات شرکت نداشت.

پیش از این، محققانی که به دنبال درک قابلیت بقای میکروب‌ها در مریخ بودند، بیشتر بر روی ارگانیسم‌های افراطی – آنهایی که در مکان‌هایی روی زمین با تابش، نمک، نوسانات دما یا خشکی زیاد زندگی می‌کردند، تمرکز داشتند (SN: 11/2/22). اما در سال ۲۰۲۰، تیمی از دانشمندان دریافتند که چندین گونه باکتری که روی یا درون بدن انسان زندگی می‌کنند، می‌توانند در محیطی مشابه شرایط فقیر از مواد مغذی موجود در شهاب‌سنگ‌ها رشد کنند.

این باعث شد برخی از محققان تعجب کنند که چگونه چنین حشرات در محیط نابخشودنی مریخ مقاومت می کنند. بنابراین تعدادی از اعضای آن تیم به همراه میکروبیولوژیست Tommaso Zaccaria، کلنی هایی از Burkholderia cepacia، Klebsiella pneumoniae، Pseudomonas aeruginosa و Serratia marcescens را در جعبه ای با شرایط شبیه سازی شده مریخ و سنگ سنگی یا خاکی شبیه به آن که در سطح مریخ یافت می شود، قرار دادند. این چهار میکروب معمولاً روی ما یا درون ما بی‌ضرر زندگی می‌کنند، اما در صورت استرس می‌توانند بیماری‌زا شوند.

زاکاریا، از مرکز هوافضای آلمان در کلن، می‌گوید: «در ابتدا، ما فکر می‌کردیم که سنگ سنگ روی سلول‌ها اثر سمی خواهد داشت، بنابراین رشد آن‌ها را محدود می‌کند. اما در عوض، دیدیم که برعکس بود.»

سه گونه از این آزمایش جان سالم به در بردند، به ویژه P. aeruginosa به طور پیوسته تا ۲۱ روز رشد کرد. زکریا می گوید: «این کاملاً قابل توجه بود.

او و همکارانش اکنون در تلاش هستند تا بفهمند میکروب‌ها چگونه باقی می‌مانند. زاکاریا می‌گوید شاید در شکاف‌های سنگ‌سنگ، باکتری‌ها موفق به یافتن واحه‌های کوچک با آب کافی، مواد مغذی و محافظت در برابر تشعشعات مرگبار UV شده‌اند. محققان همچنین علاقه مند به تعیین این هستند که چگونه سیستم ایمنی انسان – که در طول پرواز فضایی متمایل به استرس و بی نظمی می شود – به اشکالاتی که چنین مشکلاتی را پشت سر گذاشته اند، پاسخ می دهد .

نتایج نشان می‌دهد که مأموریت‌های انسانی به مریخ باید مقدار زیادی آنتی‌بیوتیک مختلف برای مقابله با باکتری‌های عامل بیماری که زنده می‌مانند و احتمالاً در سطح مریخ جهش پیدا می‌کنند، بیاورند و سپس ما را دوباره آلوده کنند. و از آنجایی که نمی‌خواهیم جست‌وجوی حیات در مریخ به‌طور تصادفی یک حشره‌ی زمینی را با یک مریخی بومی اشتباه بگیرد، زکاریا همچنین توصیه می‌کند که مناطقی از سیاره سرخ مانند پارک‌های ملی کنار گذاشته شوند، جایی که انسان‌ها فقط وسایل نقلیه رباتیک را می‌فرستند و نه ما. اجسام پرتاب کننده باکتری

واترز خاطرنشان می کند که نبوغ انسان امیدوار است راه هایی برای کاهش چنین مشکلاتی پیدا کند، که نباید ما را از فرستادن مردم به خارج از سیاره خود بترساند. او می‌گوید: «در پایان روز، ما می‌خواهیم به جلو حرکت کنیم و منظومه شمسی خود را بیشتر کاوش کنیم. ما تمام تلاش خود را می‌کنیم و این در نهایت به اکتشافات بسیار زیبا و تاریخ بسیار جالبی منجر می‌شود.»

مترجم: بیتا جعفری

انتهای پیام/