این اطلاعات چندی پیش از حالت طبقه‌بندی شده سازمان سیا خارج و در مرکز داده‌های این نهاد اطلاعاتی قرار گرفته است. به موجب اطلاعات منتشر شده، سازمان سیا دست‌کم در ۲۰۰ موقعیت از ارتباط ذهنی با دیپلمات‌های آمریکایی که حدود ۱۵ ماه در بازداشت ایران بودند، استفاده کرده است. سازمان سیا مدعی شد دیپلمات‌های آمریکایی پیش از این تحت آموزش‌های ویژه ارتش برای استفاده از حس ششم خود قرار گرفته بودند. به این ترتیب حتی زمانیکه دیپلمات‌ها در ایران بازداشت بودند، ماموران سیا با ارتباط مخفی ذهنی از محل بازداشت آنها، وضع سلامت و نحوه رفتار با دیپلمات‌ها آگاهی کسب می‌کردند.

بر طبق این ادعا، این عملیات با کد “گریل فِلِیم” شناخته می‌شود و بر اساس آن، ده ها عملیات جاسوسی ذهنی از داخل اتاق‌های کم نور و دخمه مانند یک ساختمان در “فرت مید” ایالت مریلند، سازمان‌دهی و پیگیری می‌شد. مامورانی که در این ساختمان مستقر بودند تلاش می‌کردند با استفاده از آموزش‌های قدرت ذهنی، با دیپلمات‌های بازداشت شده در ایران ارتباط برقرار کنند. سازمان سیا ادعا می‌کند آنها حتی متوجه می‌شدند نیروهای امنیتی ایران از نظر فیزیکی تا چه اندازه به دیپلمات‌های آمریکایی نزدیک شده‌اند.

مقامات آمریکایی ادعا می‌کنند بهره‌گیری از شیوه ذهنی در بسیاری از موارد به کمک آنها آمده است. گزارش اخیر سازمان سیا نیز نشان می‌دهد تمام اعمال دیپلمات‌های آمریکایی که در جریان تسخیر لانه جاسوسی در تهران – ۱۳ آبان سال ۱۳۵۸- بازداشت شده بودند، تحت نظر قرار داشت. در این راه نهادهای اطلاعاتی دیگری نیز به سازمان سیا کمک می‌کردند و فرماندهان عالی رتبه پنتاگون نیز در آن مشارکت داشتند.

ساختمانی که در آن ماموران سیا با دیپلمات‌های آمریکایی بازداشت شده در ایران ارتباط ذهنی برقرار می‌کردند

پس از بازگرداندن دیپلمات‌های آمریکایی به کشورشان، پنتاگون حدود ۲۰۲ گزارشی را که طرح جاسوسی “گریل فِلِیم” در اختیار آنها قرار داده بود با صحبت‌های دیپلمات‌ها مقایسه کرد که فقط در ۷ مورد گزارش به دست آمده از “ارتباط ذهنی” با واقعیت منطبق بود. یک فرمانده نیروی هوایی آمریکا در گزارش خود اذعان کرده بود: بالغ بر نیمی از گزارش‌های “ارتباط ذهنی” نادرست بودند. فقط در ۵۹ مورد می‌توانستیم بگوییم به واقعیت نزدیک هستند. این دست از گزارش‌ها همواره با خطا و اشتباهات زیادی همراه است.