به گزارش پایان تیتر، سرویس‌های شبکه‌های اجتماعی همچون فیس‌بوک و مای اسپیس این امکان را  فراهم می‌کنند که با هر شخصی تماس داشته باشید ، چه همکارتان در اتاق بغل دفتر کار و چه همکلاسی دوران ابتدایی ۳۰ ‌سال قبل باشد. شاید با گشت وگذار در این شبکه‌ها احساس ملحق شدن همچون رود به دریا داشته باشید اما ایجاد ارتباط نسنجیده در محیطی الکترونیکی ایرادات خاص خود را دارد.

غیر واقعی بودن روابط:

بنابرگفته استیون اسروتگتز از دانشگاه کرنل ، شبکه‌های اجتماعی ، تفاوت قائل شدن بین روابط معنادار در زندگی واقعی با روابط متعدد در محیط مجازی را مشکل می‌سازد.هرچه این روابط سطحی در محیط‌های مجازی بیشتر باشد ، به همان میزان مهم‌ترین ارتباطات در دنیای واقعی ضعیف خواهد شد.

مجرمین سایبری :

 قابلیت دسترسی سریعی که در شبکه‌های اجتماعی در دسترس کاربران است ، در دسترس مجرمین نیز می‌باشد. مجرمین اینترنتی در محیط‌های مجازی ، اعتماد نوجوانان را بخود جلب و سپس آنان را در مقابل هم سن و سالانشان مورد تخریب شخصیتی قرار می‌دهند که آثار حاصل از چنین تخریب‌هایی گاها زخم‌های عمیق روانی بوجود می‌آورد. حتی در چندین مورد که اطلاعات شخصی کاربران انتشار یافته قربانیان جرایم سایبری دست به خودکشی زده‌اند. قابلیت ناشناس ماندن در اینترنت می‌تواند آمارتمایلات تیره و تاریک فرد را بروز دهد که اگر این ناشناس ماندن نبود ، این تمایلات منفی نیز ممکن بود سرکوب شود .مجرمین سایبری روز افزون بوده و بنا بر گزارشات شبکه‌ی خبری “سی بی سی”در سال ۲۰۱۰ قربانیان جرایم سایبری۴۲ درصد برآورد شده‌اند.

کاهش بهره وری:

بسیاری از شرکت‌های تجاری با استفاده از شبکه‌های مجازی در پی ارتباط با مشتریان و بازاریابی هستند، درصورتی که شبکه‌های اجتماعی برای کارمندان بیشتر جنبه سرگرمی داشته و به جای انجام وظایف کاریشان توجه‌ آنها به پست‌هایی است که دوستانشان برای همدیگر می فرستند، امکانات تکنولوژیکی زیادی نیز برای مسدودسازی استفاده از شبکه‌های مجازی در بازار موجود است که البته جوابدهی آنها خود زیر سوال است.

حریم شخصی:

طبیعت شبکه‌های اجتماعی ، تشویق کاربر بر ارائه اطلاعات شخصی بیشتر از خود می‌باشد. بخاطر سهولت امکان انتشار مشخصات خصوصی فرد در شبکه‌های اجتماعی ، افراد حفاظت گفتاری را که در دنیای واقعی رعایت می‌کنند، نادیده می‌گیرند.

افزون براین، مواردی که در شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌شود، ماندگاری همیشگی دارد، برای مثال عکسی که در یک مهمانی گرفته شده، شاید در زمان انتشار حساسیتی بوجود نیاورد ولی گاها بعد از گذشت مدتی امکان ایجاد مشکل برای افراد عکس را دارد.. ناگفته نماند که شبکه‌های اجتماعی تمهیدات برای اعمال محدودیت برای جلوگیری از وقوع موارد فوق الذکر را دارند ، اما این کاربران هستند که اغلب از محدود کننده‌ها غافل می‌باشند